φυσίφρων

-όνος, ὁ, ἡ, Α

(κατά τον Ησύχ.) «ὁ πεφυσημένος τὰς φρένας, μάταιος».

[ΕΤΥΜΟΛ. < φύσις + -φρων (< φρήν, φρενός), πρβλ. σώ-φρων].